In een ander bericht in dit blog schreef ik over gastlessen die het ZRCN verzorgde tijdens de introductieweek op de Hogeschool Arnhem Nijmegen. Uit de verhalen die de gastdocenten toen vertelden heb ik een paar aandachtspunten opgepikt die de gastdocenten belangrijk vonden en die dan ook regelmatig terugkwamen. Die punten lees je in dit blogbericht.
Wat vonden de gastdocenten belangrijk voor zichzelf?
- Wees open over wat je mankeert en geef duidelijk aan wat je nodig hebt.
- Neem zoveel mogelijk zelf de regie. Okay, je kunt een aantal dingen niet (meer). maar wat kun je nog wel?
- Probeer met humor het leven niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen wat makkelijker te maken. Een blinde gastdocent vindt het bijvoorbeeld leuk om grapjes te maken zoals: als zelfs ik nog zie dat de bal buitenspel is…..
- Zoek lotgenoten. Bij lotgenoten ontdek je vaak dat er nog een hoop mogelijk is, dat je beperking niet het einde is.
- Ga stapje voor stapje. Niet te grote doelen, niet te ver weg. Stapje voor stapje gaan zorgt dat je af en toe een succesje boekt en dat helpt je om gemotiveerd te blijven.
Wat doet het Zelfregiecentrum voor mensen met een beperking?
- Je kunt op het ZRCN terecht voor coaching, bijvoorbeeld als je wilt leren hoe je aan anderen kunt vertellen wat je beperking is en wat dat voor jouw leven inhoudt. En er zijn ook cursussen, bijvoorbeeld de cursus Jezelf presenteren.
- In het ZRCN zijn er activiteiten en er zijn inloopmogelijkheden. Daar ontmoet je vaak lotgenoten. Die laten je soms nieuwe mogelijkheden zien die je zelf nog niet ontdekt had. Of ze snappen goed wat je soms dwars zit.
- Het ZRCN geeft je ook de kans om wat meer naar buiten te treden. Een gastdocent vertelde bijvoorbeeld hoe hij ervan genoot om gastlessen te geven en dan te merken hoe geinteresseerd mensen waren in wat hij te vertellen had. Een andere gastdocent vertelde dat hij samen met anderen aandacht vroeg voor toegankelijkheid bij plekken waar je met een rolstoel of als slechtziende moeilijk kunt komen.
Wat vinden de gastdocenten belangrijk voor toekomstige hulpverleners?
- Gelijkwaardig zijn. Een hulpverlener zou iemand met een beperking niet moeten vertellen wat die wel of niet moet doen, maar zou met hem of haar mee moeten denken.
- Vermijd foute antwoorden. Eerst kijken, eerst vragen stellen, niet vanuit oude dossiers oude diagnoses opdiepen en al een oordeel klaar hebben nog voordat je de mensen zelf gezien en gesproken hebt.
- Ook al hebben mensen dezelfde beperking, er zijn er geen twee hetzelfde. Ieder beleeft het anders, worstelt eventueel met andere dingen. Vind eerst uit wat voor iemand je voor je hebt, wat voor karakter die persoon heeft en waar die persoon mee worstelt.
- Veel beperkingen zie je niet. Ontwikkel een open mind voor onzichtbare beperkingen die best forse gevolgen kunnen hebben voor iemands leven.
Wat kan het ZRCN doen voor de studenten Social Work?
- Studenten kunnen een kijkje komen nemen bijvoorbeeld op de open dag van het centrum, of bij de inloop of een activiteit. (Raadpleeg de site van het ZRCN)
- Studenten kunnen stage lopen op het centrum, of kunnen een meer uitgebreide gastles krijgen, waarin nog wat dieper op zaken kan worden ingegaan.
- Studenten kunnen deelnemen aan een ervaringstocht in het gebouw of de stad en zo zelf ervaren hoe (lastig) het kan zijn een beperking te hebben.
Vragen die de studenten stelden
- De studenten stelden zinnige praktische vragen, zoals: wat is ms precies, wat gebeurt er als je chronisch moe bent, wat voel je als je een epileptische aanval hebt gehad, kreeg je veel hulp toen je ziek werd?
- Maar er waren ook andere vragen. Hoe blijf je gemotiveerd? Mag je iemand die met iets stuntelt vanwege een beperking hulp aanbieden? En als je iemand wil helpen en die persoon aanvaardt je hulp niet, wat doe je dan? Wat mis je het meest in je leven met een beperking?
Het mooie en soms zelfs ontroerende vond ik dat de gastdocenten zo’n duidelijke en eerlijke antwoorden gaven.
Fotoverhaal Zelfregiecentrum Nijmegen 